Vandaag is het weer zo ver, mijn huisbezoek aan mevrouw G.
Vanmorgen bij het aankleden heb ik er al rekening mee gehouden. Gekleurde kleding daar houdt ze van, maar vooral ‘die’ jas.
Ik kom bij haar binnen en begroet haar. Zij ziet mij niet, maar heeft alleen oog voor mijn jas. ‘Daar is ze weer, dat lekkere zachte kattenbontje, wat fijn lieverd dat je er weer bent!’ Mijn aanwezigheid is van totaal ondergeschikt belang, wat ik met de kinderen bespreek, beklijft allang niet meer. Wie ik ben, ze heeft geen idee, en van wat ik kom doen nog minder, maar mijn ‘bontjas’ heeft een onvergetelijke indruk gemaakt.
Dit cliëntverhaal verscheen in 2024 in de bundel Belevenissen met dementie. Uitgebracht door Geriant.