Een echtgenote van een cliënt vindt ontspanning in het schrijven van verhalen en gedichten. Ze schreef het gedicht Een oude boom, dat eerder verscheen eerder in de door Geriant uitgebrachte bundel Belevenissen met dementie.
Opnieuw ging er een jaar voorbij
Waarin ik niet meer met hem kon praten.
Soms lijkt hij op een oude boom
Waarvan de schors is losgelaten.
Hij kijkt en tuurt zo onbeschermd
Naar de akkers op het land.
De felle koude Oostenwind
Valt hem aan van alle kant.
Zijn wortels zijn nog sterk
In dit vlakke grondgebied
Ze hebben zich diep in de grond gedrongen.
Nog fluisteren de bladeren het lied
Dat ze elke nieuwe lente zongen.
Maar het herfstgetij heeft zijn kruin gekleurd
In zijn hoofd zitten zwarte gaten.
Zijn ogen worden rood besmeurd
Maar ik wil hem hier niet achterlaten.
Wanneer de late zon hem omhelst
Op het onbeschermde akkerland.
Haal ik hem weer huiswaarts op
Dan lopen we hand in hand.
Ik voel een stroom van milde warmte
Door mijzelf en door hem heen.
Een ekster lacht en zingt zijn lied
De oude boom en ik zijn niet alleen.